Köyü genel olarak dolaştıktan sonra köy meydanında arabayı durdurup araçtan indim. Zombiler sese duyarlı olduğu için -her zamanki gibi- ses çıkarmayacak bir silah aldım -bir pala. Hemen önümdeki kahvehaneye yöneldim. Bahçesi dağıtılmıştı ve pencereleri kırılmıştı. içeriden her hangi bir hareket gözleyemiyordum. Sessiz adımlarla kapıdan içeri girdim. Yer yer çürümüş insan cesetleri vardı. Her nasılsa zombi tarafından parçalanana kadar ısırılan her insan zombileşmiyordu. Yerdeki cesetlerde insana(!) benziyordu.

Kahvehaneden çıkıp etrafı gözetledim. Hiçbir hareket görülmüyordu. Korktuğum için fazla kalmak istemiyordum. O yüzden arabaya doğru yöneldim; buradan bir an önce gidecektim. Arabanın kapısını açtım ve direksiyonun başına geçtim. Kontağı çevirdiğim de çıkan sesle karışık bir çığlık sesi duyduğumu sandım. Etrafıma bakındım ama başka bir ses duyamadım. Araç çalışmayınca tekrar kontağı çevirdim; sorunsuz bir şekilde çalıştı. O an da genç bir kızın olağan gücüyle çığlık attığını duydum. Kalp atışlarım anında tavan yaptı. Yardıma muhtaç birine yardım etmeyi o an hiç düşünmedim, düşünsem de yardım etmezdim. Hemen gaza bastım ve hızla köyden çıktım