evet panpalar benim özgüvenimi kazanma hikayem daha veletken lise 2mi 3 mü ne meslek liselinde okumanın verdiği o taşak kokusuyla iyice karı kızsız amsız kaldığım günlerdi imankım olsa çevirip kendime sokacaktım o derece sorduklarında da la olum nabacan karıyı derdim neyse günler ayları kovaladı bi şekilde dershane denilen illete bulaştık orada ortaokuldan arkadaşımı buldum oo nabıyon lan filan derken biz bununla ortaokul zamanıındainden daha iyi panpa olduk onun hergün manitası değişirken ben bir köşede otsbir çekiyordum tabi neyse sonra bu inci yavaş yavaş duyuluyordu tabi ondan önce bakıyoruz her tarafta bin adamlar kamera şakası tarzı şeyler yapıyorlar buna dedim
+yav gel bizde bunları yapak
-bi gibtir git amk öyle şeymi yapılır zütümüzden kan alırlar derbeder mizah
(ki kendisi karı kıza istediğini yapan özgüven patlaması yaşayan kısa boylu tıfıl bişeydi)
neyse bir şekilde ikna ettikten sonra sokakta şarkı söylemek mi dersin tekira (tekirdağdaki büyük bir alışveriş merkezi avm) da o yaşa bakıp utanmadan market arabalarına atlayıp reyonları devirmekmi dersin ne tak varsa yapıyorduk hep o anlatılan çocuk arabasındaki bebeğin şekerini değilde biz o emzik mi ne oluyo onu çalardık kaçardık hiç daha o arabanın içinde şeker yiyen kızan görmedim yani doğruya doğru neyse böyle erkek erkeğe takılırken her türlü binliği yapan ben yalnız başıma veya başka arkadaşla kalınca nedense o eksi özgüvensiz derbeder mizah oluyordum en sonunda sokağa çıkıp kızlara o dandik cipsmi ne o taktan çıkan oyuncak yüzükleri hediye edip evlenme teklifi edecektik bu sefer dedim sen dur amk ilk önce ben yapacam filan gittim öyle kızın önüne eğildim filan tam o filmlerdeki gibi falan derken bu bana bi tokadı oturttu ama babamdan öyle tokat yemedim amk bu kızan gülerkeren yanımda ben bi sinirle boğazımdaki tüm balgamı (o zamanlar hastaydım amk) ğrrllrlrlr diye boğazmdan çektim löpçük diye bu amlının suratına attım bunda bir bağrış çağrış hemen bizim muallakye hareket çakıp o yöne doğru kaçtık kızın gözünde gördüğüm o bir damla yaşla bana neolduysa yeter bugünlük dedim az mızmızlansada dağıldık evlere sonra