Öyle böyle ilerlerken 1 haftaya yakın kimseden ses cıkmamıstı. Hayatım rahat bi şekilde yoluna giriyod ama Ben içten içe iyice vicdan azabı çekmeye başlamıştım. Durmadan kızı düşünüyodum hiç bişey fayda etmiyodu. resmen hayatımda hiç bi aktivide kalmamıştı evde yatıp üzülüyodum dıbına koyim. işte bi süre sonra