bu enistemdi daha doğrusu zombi eniştem napicami bilemedim dondum kaldım eniştemi babam gibi severdim. beni seven eniştem gitmiş öldürmek isteyen bi canavar gelmişti. ben bunları düşünürken o üstüme atıldı has... silahımı dusurdum son gücümle duvara firlattim sonra bicagimi alıp kafasina sapladim. hemen kuzenimin odasına gittim kapının önünde halamin cesedi kuzenimin odaya kilitlemiş ama kendisi başaramamıştı. hemen açtım kilidi girdim odaya oturmuş agliyodu. iyi misin abicim dedim. iyiyim abi ama annemle babam iyi değil dedi ağlayarak. bu olanları bu yaşta görmese daha iyi gözlerini bağladım ve gel seni yengenin yanına goturcem beraber oyun oynarsınız dedim gülmeye çalışarak. ulan huur çocukları az önce ki bin zombiler hâlâ ordaydi küçücük çocukla ordan gecemezdim. indirdim kucagimdan çözdüm gözünü. bak güzelim senin için yolu uzaticam ama yine de bisi olursa çok hızlı kosmamiz gerekiyo. koşma oyunumu oynicaz dedi. evet onun gibi ama daha hızlı koşmamız gerekebilir. sokakta bi tane bakkal var girdik içeri kimse yoktu rahatladım evden çıkmadan büyük bi çanta almıştım şimdi onu doldurma zamanı ama ne alicaktim ulan telefonda çalışmıyo ki arayıp sorim anneme. neyse bakkal abi alkolikti içki şişelerini aldım biraz da bez parçasıyla molotof yapmaya çalıştım deneme amaçlı iki tane yeterdi. çantanın geri kalanını yiyecek ve içecekle doldurdum. yolu uzatma fikrinden vazgeçtim kuzenimin biraz uzakta sakladım ve yoldaki zombileri kendime çekip bir araya topladım bi arabanın üstüne çıkıp molotoflari yakıp attım oldu işe yaradı ikiniciyi de attım ama olamaz yanamadi napicam şimdi hayatta kalan 5 zombi bana doğru geliyodu.