ev arkadaşı sevgilisinde kalıyomuş bu garibimde yalnız kalmış işte arayacak kimsesi de yokmuş nolursun yanımda kal biraz ben giremem o eve tek başıma falan diye ağlıyo .. dedim yanlış anlama ama yapacak bir şeyim yok yani gel ben de kal bu akşam sabah olunca düşünürüz artık ama dediğim gibi yanlış anlama az çok 1 saattir beni tanımışındır yardım etmek istiyorum falan diye kıza kendimi anlatmaya çalışırken kız sözümü kesti “nolur müsaitsen yalnız bırakma beni “ dedi .. evim zaten çok yakın bakkaldan da 2-3 bişey aldım geldik eve şimdi … dedim karnın aç mı ? .. bir şey istemiyorum falan dedi yine de bi kahve falan yaptım sakinleşsin diye başladım ben de boş muhabbet yapmaya .. zamanında çok sevdiğim bi muhabbet kuşum vardı ölünce 1 ay yemek yememişimdir hala aklıma gelince gözlerim doluyo oluyo böyle şeyler hayatta diye saçmalıyorum amk