uzun süredir yaşamiyorum evdeyim bütün gün kıcımı devirip yatiyorum amk. sürekli kötü düşünüyorum takıntı haline geldi kurtulamiyorum, hayatı ve içindekileri hic önemsemiyorum hic bişeyin önemi kalmadı öylesine yaşiyorum karın tokluguna sanki benle birlikte dostlarım hep geride kaldı, bakışlarım değişti insanlarla ilişkim öldü gibi kendimi günaha batmıs pis ici kararmıs hissediyorum işe girsem düzelirmiyim acaba bazen hırs yapiyorum bu zor günlerde beni yalnız bırakanlara inat cok calisip birşeyleri başarmak için ama sanki hic düzelemicekmişim gibi kendimi delirmis gibi hissediyorum . yeşil yoldaki adam geldi aklıma amk :D diyor ya hani 'yoruldum be patron' aynen öyle işte.