*
öyle böyle derken eylül kolumdan çıkmıştı.
ben yürüme tempomuzu biraz daha düşürerek aysel'in de bize eşlik etmesini sağladım.
en solda ben, ortada eylül, en sağda aysel yürüyorduk öyle.
bizim kayığın yanından geçerken bir de ne göreyim,
bizim kayığın yerinde olmadığını fark ettim.
her ne kadar "bizim kayık, bizim kayık" desem de aslında sahibi olmadığımız kayığı o kadar çok sahipleniştim ki yerinde göremeyince çaldırmış gibi afallamıştım bir an.
"demek sahibi varmış amk" dedim içimden.
mekanımızı kaybettiğimize mi yanayım, neredeyse yarım şişe rakımızın gittiğine mi bilemedim.
etrafa bakındım öylece.
açıkta hiç kayık yoktu.
"vay amk gitmiş" diyerek üzüldüm sadece.
yürümeye devam ediyorduk.
hava almak ablama da bize de iyi gelmişti.
hepberaber olmak da güzeldi tabi.
ama ablam henüz üstüne gitmese de enişteme anlatmamız gereken bir konu vardı,
üstelik doktorla da konuşmak lazımdı.
o gece öylece çıkıp gelmiştik biz eve.
bi daha aynı durum yaşanırsa ne yapmamız gerektiğini bile bilmiyorduk.
geri döndük.
bu sefer arabaya doğru yürüyorduk salına salına.
deniz kokusu işliyordu içime içime.
derken arabaya geldik tekrar.
yine aynı şekil oturup mahalleye doğru sürdüm arabayı.
bi şekilde aysel dahil herkes mutluydu.
gerçekten de iyi gelmişti.
önce ablamları bıraktık evine.
çok teşekkür etmişlerdi.
2 kuruşluk kahvaltı yaptırmış bi de utanmadan
-rica ederim. demiştim.
para muhabbetini geçici olarak atlatsam da hala içten içe ezililiyordum beyler.
o saatten sonra sağlam çalışmaya söz verdim kendi kendime.
cebimde her daim param olacaktı bundan sonra.
öyle böyle derken aysel'i de bıraktık evine.
o da teşekkür etti bize.
eylül'le başbaşa kalmıştık arabada.
arabanın gazı bitmek üzereydi.
bi de yolda kalıp iyice rezil olmamak için
-eve bırakıyorum seni. dedim
Eylül'ü bırakır bırakmaz işe çıkacaktım, planım öyleydi. istemeyerek de olsa kabuk etti Eylül.
arabayı çalıştırmadan önce,
-Eylül. dedim.
-Efendim. dedi
"senin o efendim diyen ağzını yerim" dedim içimden.
-seni seviyorum. çıktı ağzımdan.
yalanım varsa şerefsizim evladıyım,
-eyvallah. dedi
(bu lafı unutmayın beyler)
başka bir cevap beklemeden sürdüm arabayı.
eylül'ün evine gelmiştim. arabayı bahçe kapısının önüne park ettim ve eylül'le vedalaşmak için indim arabadan.
evin kapısında o çok özlediğim kadın duruyordu...