*
-saol vallahi doydum ben. dedim yalandan göbeğime vurarak.
benden hemen sonra eylül ondan sonra da aysel ve ablam da "doydum" dedi
-ben bi tane de peynirli alırım. dedi eniştem önce bana sonra da çaycı çocuğa bakarak.
-getiriyorum abi. diyerek fırladı çocuk.
eniştem farkında olmadan beni zora sokmuştu,
evdeki hesap çarşıya uymamıştı amk.
"boş koy ömer" dedim içimden, artık yapacak bi şey yoktu.
rezil olmamak için çok direndim ama beceremedim.
"15 lira ile 5 kişiyi kahvaltıya getirirsen olacağı bu amk" diye söylendim kendi kendime.
eniştem 2. sıkmasını henüz bitirmişti ki
-kalkalım mı. dedi eylül.
-bi çay daha içmesek mi. dedi aysel.
-ben size evde demlerim. dedi eylül.
kırmadı kimse eylül'ü.
ayaklandı herkes.
ben zütüme güvenmesem de koştum kasaya.
-borcumuz ne kadar. diye sordum
içerdeki abla küçük kağıdın üstüne yazdığı sıkma ve çayları topladı.
-6 sıkma 5 çay. dedi
-evet abla. diyerek onayladım.
-17 lira. dedi
tam tahmin ettiğim gibiydi.
sıkma 2 lira çay 1 liraydı.
cebimdeki tüm parayı çıkarttım.
önce 10 lirayı sonra da avcumun içinde sayarak bozukları koydum masaya.
tam 15.5 lira çıkmıştı.
-helal et. dedim
-canın saolsun be oğlum. dedi sıkmacı teyze.
1.5 lira diyip geçmeyin lan beyler.
o durumda muhtaç olduğunuz 1.5 liraydı o.
ve sıkmacı teyze beni mahçup etmeyerek çok büyük bi kıyak yapmıştı.
nerdeyse oynayarak çıktım dükkandan.
güldüğümü görünce eylül de güldü.
o gülünce ben tekrar güldüm.
tam sonsuz bi döngüye girecektik ki ablam girdi araya.
-hazır buraya kadar gelmiş hava da güzelken şöyle sahilde bi dolanmasak mı, hem ben evde çok bunaldım. dedi ablam.
herkes onay vermişti haliyle.
arabalara binip aynı oturma düzeniyle oturduk.
sahile sürdüm arabayı.
bizim kayığın hizzasında her zamanki yere park ettim.
indik arabadan.
eylül arabadan iner inmez koşar adımlarla yanıma geldi ve koluma girdi.
ablam da destek almak için eniştemin kolundaydı.
aysel arkamızdan geliyor, tek başına yürüyordu.
eylül'ün kolumda olmasına çok mutluydum ama eylül'ün düşünemediği durum benim canımı sıkmıştı.
aysel her hangi bir imada bulunmamış, her hangi bir tepki vermemişti ama ona nispet yapar gibi kol kola gitmek bana yakışmazdı.
-müsadenle. diyerek eylül'ün girdiği kolumu eylül'den aldım ve elimi cebime attım.
telefonu çıkarttım.
kontörüm olmadığını bile bile birini arıyormuş gibi kulağıma zütürdüm telefonu.
biraz sonra indirdim sanki karşı taraf açmamış gibi.