*
-nerdeler bizimkiler. dedim
-cemil usta gelmedi bugün, işi varmış, emrah abi de malzeme almaya gitti. dedi
-ne zaman gitti. dedim
-yarım saat falan oldu abi. dedi
gelmesi en az 1 saat daha sürerdi.
"hay amk şansımı gibeyim" dedim içimden.
yıllardır ikisini de aynı anda ilk defa dükkanda bulamamış tak gibi ortada kalmıştım.
bir an kasadan para almayı düşündüm ama cemil usta kasaya para koymazdı.
genelde cebinde taşırdı.
ben de bi defa olsun dükkandan habersiz para almamıştım amk, alamazdım da.
bir an yan dükkandan istemeyi düşünsem de gururuma yediremedim ve "eyvallah" diyerek geri döndüm arabaya.
para bulamadığım için haliyle yüzüm düşüktü.
önce eylül sordu.
-bi şey mi oldu. dedi
-yok ya nolacak. diye toparladım kendimce gülmeye çalışarak.
arabayı çalıştırdım ve açık büfe kahvaltı verdiğini düşündüğüm sahildeki kafelere doğru sürdüm arabayı.
arabayı her zamanki yere bırakmış tam arabadan inecektik ki
-ya kızmazsanız bi şey sorucam. dedi eylül.
tebessüm ederek baktı herkes eylül'e.
-buralarda bi yerlerde bi sıkmacı varmış, oraya gitsek? dedi çekinerek.
önce içimden "sen sıkmayı nerden biliyon amk" desem de,
bu fikre en çok ben sevinmiştim amk.
sahilde açık büfe kahvaltı 15-20 lira, sıkma ise maksimum 2 liraydı.
-bana uyar. diye atladım ben. sonra da belli olmasın diye
-fark etrmez yani, nasıl isterseniz, uyarım ben. diye ekledim.
-aslında ben de severim. dedi ablam enişteme bakıp onay alarak.
-ben hiç yemedim ama ben de uyarım. dedi allahına kurban aysel.
yemin ederim çok mutlu olmuştum.
farkettirmeden cebimi yokladım.
10 lira olduğuna emin olduğum kağıt para ve zorlasam 5 lira kadar çıkacak olan bozukluklar vardı.
herkes sıkmacıyı onayladığı için geri kapattık kapıları.
dediği yeri biliyordum.
ben biliyordum bilmesine ama o nerden biliyordu onu bilmiyordum.
aldırış etmeden sürdüm arabayı.
eylül'e sormadan geldim mahalle arasındaki küçük ama meçhur sıkmacıya.
her zamanki gibi dükkanın önünde kuyruk vardı.
-siz oturun ben alırım. dedim bizimkilere ve küçük taburelere oturdular.
biraz bekledikten sonra sıra bana gelmişti.
-neli istiyorsunuz. diye seslendim bizimkilere
eniştem ve ablam "peynirli", eylül ve aysel de "patatesli" istemişti.
ben de "patatesli" alacaktım.
bir an "ulan 2 lira 2 lira, ben yemesem mi acaba" diye düşündüysem de
"durumu fazlasıyla belli ederim" diyerekten zoraki aldım kendime de.
elimdeki tepsiyle bizim masaya gittim.
çaycı çocuk ben masaya oturur oturmaz 5 tane çay bıraktı masaya.
herkes birer ıssırık aldıktan sonra
-gerçekten güzelmiş. dedi eylül.
belli ki birinden duymuştu buranın ndıbını.
-ben de beğendim vallahi. dedi ilk defa sıkma yiyen aysel
herkes sıkmasını bitirmişti ki çaycı çocuk geldi masaya,
-başka bi isteğiniz var mı abi. diyerek