o zamanlar 8 yaşımdayım. neyse yurtdışından misafirlerimiz gelmişti. babam da çocuklar eğlensin diye lunaparka zütürdü bizi. neyse oyuncaklara bindik, pamuk şekerler yedik. vakit iyice geç oldu akşamüstü yemek yeyip çıkmamıza rağmen biraz acıktık. biraz da cumhuriyet parkında salıncaktır vs'dir tabi. o zamanlar en eski haliyle duruyordu orada.
neyse o saatte de izmit'te bulunanlar bilir kapanönü çarşısı var oraya doğru yol aldık. ne yeriz diye düşünürken kasalar yavaş yavaş yavaş kapanıyordu dükkanlar temizliğe başlıycaklar, ama ocakta kokoreç vardı. kalabalığız bir de çoğumuz ilk defa yiyecek. diğer çocuklar tiksindi. ben yemem falan durumları. ben de ne ki acaba köfte döner gibidir falan diyorum. babam afferin oğluma dedi çeyrek acılı söyledi. arkadaşlar. o an yedim ama böyle bir lezzet yok. neredeyse bir tane daha istiycem. ocaktaki anca yetti. öyle bir yedim ki sonra hep o anı hatırlar. geç saate kaldığımda aynı yerden kokoreç yerim bazen de uykum olmadığında arkadaşla haberleşir topluca gider yeriz.