Birazda Evdeki yaşamımdan bahsedeyim
O zamanlar abimin ve ablamgilin devam eden okulu nedeniyle abim çeşitli yerlerden burs alarak okudu. Çünkü babam haliyle 4 çocuğa okutup eve para getirmekte zorlanıyordu. Bazen konuşmalara şahit olurdum hatta her zaman evimizdeki eksilmeyen kavgalar maddi imkansızlık yüzünden çıkardı. Annem senelerdir çektiği bu hayattan o kadar çok bezmiştiki evden hiç çıkmazdı. Sadece o bitmek bilmeyen komşu ziyaretleri olurdu kendi aralarında. Babam'ın ise söylediği tek bir şey vardı
"Okuyun oğlum okuyun kimse'ye muhtaç olmayın bak halimize derdi. Kendim için bir şey istemiyorum siz okuyun yeter derdi. Başta da belirttiğim gibi Sülalenin çoğu okumuş belli bir yerlere gelmişti.
Benim en çok korktuğum şeyde bu oldu
"BAŞARISIZLIK"
Evet başarısızlıktan çok korktum. Annemin babamın benimle gurur duymamasından çok korktum
Hani bir hikaye var ya kısaca anlatayım.
Çoban bir babaya sorarlar:
-Kaç çocuğunuz var?
-4
Meslekleri nedir ?
Baba gururla söyler:
- 1 oğlum mühendis hem çalıştı hem okudu çok azimlidir
-1.kızım doktor hem bize baktı hem çalıştı
-2. kızım öğretmen hem borçlarımızı ödedi hem okudu.
Sonra çoban susar.
Babaya bu seferde:
-Ee 4 çocuğunuz yok muydu diye sorarlar
-Baba'da diğer oğlumda çoban oldu benim gibi der yüzünü ekşiterek ve başka hiç bir şey demez.
işte bende bundan korkuyorum Hiç bi gibime yaramamaktan çok korkuyorum