Salıncaktan indim ve Aslı'yı dürttüm;

"Kalksana kızım amma ağladın he"

dedim ve elimde bir ıslaklık hissettim. Elime baktım ve şok oldum. Kan!
Aslı'nın kafasından kan akıyordu. O kadar çok korktum ki, koşa koşa eve kaçtım. Eve geldim ve Aslı'nın annesi bana onu sordu.
"Bilmiyorum Yasemin teyze"

Eve girdim ve yatağıma yatıp üzerimi örttüm. Deli gibi korkuyordum. Birkaç dakika sonra sitede çığlıklar kopmaya başladı. Çok geçmeden
ambulans seslerini duydum. Korka korka uyudum. Sabah uyandığımda her şeyi unutmuştum, ta ki annem ağlaya ağlaya Aslı'yı anlatmaya başlayıncaya kadar.

-Ne oldu anne?

-Aslı salıncaktan düşmüş.

-Kafasını mı vurmuş?

Annem bana döndü ve;

-Sen nerden biliyorsun? Gördün mü yoksa?

-Yok, hayır ben nerden bileyim? Eve geldim ya ben, Aslı sallanıyordu, düşmüş mü? Ağlamış mı çok?

-Oğlum, Aslı ölmüş.

Beyler, o an kafamdan aşağı kaynar sular dökülmüştü ve korkumdan ağlamaya başlamıştım. Haberlerde gördüğüm katillerden biri mi olmuştum şimdi ben?
Hiçbir şey diyemedim ve akşama kadar ağladım.