Babamın 2002 yılında futbolu bırakmasıyla ve benim daha iyi bir eğitim alma olanağımın olacağı düşünülerek babamın doğum yeri olan izmir'e geldik. Bütün akrabalarımızın burada olması kuzenlerimin bir çoğunun erkek olması benim için çok iyi bir haberdi.Çünkü o zamanlar okul mokul gibimde değildi tek isteğim ilhan Mansız gibi bir forvet olmaktı öyle bir forvettimde zaten (Mahale maçlarında)

Gerek okul olsun gerek mahale olsun sürekli futbol oynuyordum ayrıca önceden profesyonel futbolculuk yapmış bir babam vardı ve buda benim oyunumu geliştirmemi çok kolaylaştırdı. Babamın 2004 yılında futbola başladığı kulüp olan Altay'da antrenör olarak işe başlamasıyla 10 yaşında benimde Altay alt yapısına girmem bir oldu. Torpil yoktu diyemeyeceğim ancak bende yaşıtlarımın arasından sıyrılıcak yetenekte bir oyuncuydum. Torpil şurada devreye giriyor ki en az benim seviyemde 2-3 çocuk daha varken onlar değilde ben seçilmiştim. Bunun farkına o zamanlar varamadım tabi çok mutluydum sonuçta artık benimde bir kulübüm vardı ne tesadüftür ki idol aldığım kişiyle özdeşleşmiş renklerin formasını giyebileceğim bir kulüp.