Yaz vakti sonunda gelip çatmıştı. Ben o sırada ailemi okul değişimi için ikna etmeye çalışırken bir yandan kızdan en acı şekilde nasıl ayrılırım onu düşünüyordum. züt korkusu vardı çünkü amk şikayet ederlerse okula hayatım kayardı.

Aileyi ikna ettikten sonra kızla konuşmaya başladım.

ilkten soğuk davrandım birkaç gün. Kız sorun ne diye sorunca ben sana karşı artık bir şeyler hissetmiyorum dedim. Senden soğumaya başladım dedim. O da tabii her kezban gibi bana sahip olduktan sonra değerim kalmadı artık değil mi dedi. Ben de alakası yok zaten sorunun ne olduğunu bilmediğinden hiç sorunlar çözülmedi dedim. Önceden yaptığı hataları saydım ve her seferinde içime ata ata artık sineye çekemediğimi zamanla içimdeki hissin yok olduğunu söyledim.

Tekrar deneyelim bir daha asla olmayacak diye yalvarmaya başladı. Ben de daha fazla zorlaştırma lütfen dedim ve birkaç gün bana hergün yılmadan yazdı. Ben de bilerek görüldü yazısını çıkartarak kızın gözüne soka soka onu takmadım.

Planım bu şekilde takmayıp canını yakarak en sonunda planı açıklayıp amacımı açıklayıp işi bitirmekti.

En sonunda yazdım. Beni hergün yılmadan yazacak kadar çok mu sevdin seni takmasam bile diye sordum. Hafif umut verici şekilde konuştum. Kız evet dedi seni çok sevdim ben dedi.

En sonuda ise sen salak bir huursun dedim. Seninle intikam için birlikte oldum. Namusunu bilerek kirlettim. Ben seni hiç sevmemiştim hatta senden tiksiniyorum. işin en acı tarafı sana katlanmak zorunda kaldım dedim.

Neden böyle yaptığımı anlattım ve gibtir git hayatımdan bundan sonra gözüme gözükme dedim.

Kızın son sözünü hiç unutmam beyler. Bana demişti ki inşallah bu hayatta en çok sevdiğinle iki yakan bir araya gelmez, aksilikler peşinizi bırakmaz diye beddua etmişti.