Çikolatayı yedi bu fındık(buradan sonra kıza fındık diye hitap edeceğim, gerçekte te oyle yapardım) sonra sıçar vaziyette tünedik kaldırım taşına. Benim açlıktan midem dışarı çıkacak zaten. Ama alışkındım açlığa öncesinden de, sevdiğim yemek olmazsa yemek yemezdim öylede cins bir insandım.

ikimizde kaldırımdayız eller önümüzde yeri izliyoruz. Ben bir yandan düşünüyorum acaba neler yaşadı acaba ben neler yaşayacağım falan fistan. Dünyam başıma yıkılmış yani anlayın a dostlar. Yapabilecek hiçbirşey gelmiyor aklıma, ve vucudum uyuşturucu istemeye başlıyor...

Orada en az bi yarım saat oturduk fındıkla. Arada ben sorular soruyorum ama cevap vermiyor. Bakıyor o tapılası gözler ile gözlerime. Her bakışında umut doluyor ulan insanın içi. Ben şuan yaşıyorsam sadece fındığım sayesinde. Benim küçük, dilsiz fındığım...

Dilsiz midir, konuşmamayı mı tercih eder bilmiyorum aslında. Beraber yaşadığımız süre zarfında hiç konuştuğunu duymadım. Fakat bir gülüşü vardı, dünyanın en güzel kahkahası. Ruhum feda olsun sana ulan dedirtecek cinsten. Ben de dedim zaten.. Tamam tamam oralara da geleceğim durun anlatıyorum.

Betimlemeleri kısa tutup olaya yoğunlaşmak istiyorum ama neyi neden yaptığımı anlamanız lazım. O yuzden..

Evin var mı diye sordum fındığa. Ne cevap verdi ne gozlerime baktı. Ayağa kalktı, elimden tuttu. Çekmeye başladı, evine zütürecek belli. O önde ben arkada, gidiyorduk. Artık gerisi belli değil bobreklerimi mi çalarlaar ağzıma mı sıçarlar bilemem. Neyse takıldım kızın peşine. Birkaç sokak geçtik aşağı doğru.

Sonunda bir sokağın başında durduğumuzda ciddi misin der gibi baktım yuzune. Bir çocuk ifadeleri ne kadar iyi anlayabilir ki? Çok da iyi anlıyordu fındık. Kocaman kocaman guldu o halime kendisine has aşık olacağım guluşu ile.

Geldiğimiz sokak, her şeye başladığımız sokak. Geldiğimiz sokak, hayatımın cehennemi olan 4 yılın başladığı, sevgilimden ayrılınca gittiğim sokak. Geldiğimiz sokak, şimdi elimde kalemim ile taşlarına oturup geçmişimi yazdığım sokak...

Bu sokakta evsizler vardı evet ama hiç dikkat etmemiştim kim var kim yok diye. Meğer bu yavru da bu sokaktaymış annesiyle beraber uzun yıllardır. Dileniyorlar, milletimiz de pek hazır zaten yardım etmeye. Yıllardır sağsağlim geçiniyorlar.

Annesi pek ürkek bir kadındı. ilk bakışta anlamış olacak ki uyuşturucu geçmişimi, tuttu kızını çekti aldı kollarımdan. Kızını bir sarışı var ki kollarıyla, sanırsınız tecavuz edeceğim.

O an silindi yuzumdeki şapşal sırıtış. O an dunya bana küstü tamamen. Herşeyi ile. Asıl o an başladı cehennemim. O an umudumu aldılar benden. O an pes ettim. O an dibe battım. Tam anlamı ile.

Arkamı dondum hemen, gozlerimden akan yaşın haddi hesabı yok. Ve o an yemin ettim bir daha ağlamayacağıma. Ne olursa olsun. Evet ne olursa olsun.