Bilge tam saat 15,30 da mesaj attı " EVET EVET BENDE SENi ÇOK SEViYORUM EVET " yazdı. Mutluluktan uçacaktım sanırım. Benden mutlu bir insan evladı daha olabileceğini düşünmüyordum. Dil ve Anlatım dersindeydik. Sevinçten gittim hocayı kucakladım. indirdikten sonra sınıftan çıkıp bahçeye indim koşmaya başladım salak salak. Sonra Bilgeyle konuşmaya devam ettim aşkım bitanem sevgilim canım herşeyi diyordum artık. En sevdiği iltifat Bitanem di. Her cümlemde bitanem demeye gayret ediyordum. Telefonumu elimden düşürmeden yazıyordum sürekli. Cevap gelse de gelmese de yazıyordum. Okul bittiğinde öğrenci evine gidip yemek hazırlamıştım , nöbetçiydim o gün. Yemek hazırlarken bile ona yazıyordum. Akşam olmuştu beyler, hiç görmediğim sevgilimle sosyal medyadan ilk akşamımızı geçirecektim. Yüzüm sürekli gülüyordu şebek şebek. Bana ilk gün bir soru sordu. " Aşkım beni bırakır mısın?" yazmıştı. O an hayatımda duyduğum en cümle bu diye geçirdim içimden ve "Hayatımın en son günü elim elinde olacak" dedim. "işte benim aşkım" diye dönmüştü. Gülücük koymadan mesaj atmıyorduk birbirimize. Sanki gülücük olmayınca samimi olmuyordu hiç bir cümle.