3-4 gun onun yanında kaldım. Belki 5. Bilemiyorum. Daha fazla değildir ama. Liseden arkadaştık biz. O zaman da huur çocuğunun tekiydi de, iyice artmış karaktersizliği. Yanında kaldığımın son günü, yani kaldıramayacağım dereceye gelen gün, eczanede beraber çalışıyorduk. Durmadan eli oramda buramda zaten ona alışmışım. Kucağına almaya çalıştı birkaç kere evde. Bakın ben uyuşturucu için vucudumu satmış kızdım evet ama, en son sevgilimin ellerinin değdiği vucuduma değdirmeyecektim başka elleri. Kendimce namusum da bu işte. Mevzu çıkardım o üsteledikçe. Ben direndikçe o üsteledi. En son gidiyorum dedim, baktı suratıma. O gülümseyişi.. Unutamam beyler. O suratı o dişleri o gülümseyişi unutamam. Nasılsa doneceksin der gibi baktı. Sen kimsin ki bu sokaklar giber atar seni der gibi baktı. Tek kelime etmedi ama ruhumu söktü aldı. Ona inat çıktım evden. Kalbimde kalmış son insani hisleri de bırakıp ona inat çıktım.

Apartman dairesi tabi, indim yola yuruyorum. Baktım balkondan bağırıyor paranı unuttun diye. Ne iyi niyetli çocuk ama(!) neyse cebimde 20 tl olduğunu da o an anladım. Belkide o verdi o 20 tl yi. Hiç bilmiyorum inanın.