Hava yağmurluydu, saat darılmış hızlı adımlarla mekana varmak için menzil süzüyordum. Heyecanlıydım içimde bir şeyler kıpır kıpır kabarmıştı. içeri girdiğimde, o anın gelmesine az kalmıştı. Erkekler-kadınlar, hoş gördüğüm bir kadının yanına iliştim. Ortam loş çok az ışık herkes gergin, ama az kaldı bu gerginliğin bitmesini. içlerinden bir sakallı camları açtı. Yağmur sesi ve rüzgar içerdeki ortamı iyice tahrik edici bir hale çekmişti.

O an geldiğinde, son bir kez içeriyi süzüp kapıyı kilitledi. Işığa doğru yönelip, pantolonun kemerini iyice sıkıverdi. Sonra bir nefes kaldı kargaşaya, nefes dokundu mumun ışığına, ateş üşüdü o kadar üşüdüki sönüverdi. Mahşer yeri canlandı sanki, inlemeler, haykırışlar, çığırışlar.

5 dk sonra sesler kesildi, ısıttılar ateşi, can verdi salona. Herkes mahçup sanki ama bir o kadar da mağrurlar.

Birazdan dışarı çıktığımda hala o inlemeler göğü kaplar, gök görültüsüne karışır koca bir çığlık olur giderlerdi.

işte Sirkan böyle bir gecenin meyvesi, ama dikenli meyvesi, olgunlaştıkça zehri 1 üst seviyeye nakşeden, tutanı kanatan, koklayanı felç eden, yiyeni öldüren. Kısacası o bir günahın meyvesi...