Başlıyorum panpalarım. Ailem beni yetiştirirken hep üstüme düşer gibi görünmüştü ama aslında umurlarında değildim sadece orta-iyi halli bi ailenin iki erkek çocuğundan biriydim. Abim vardı benden 8 yaş büyük.O herkesin gurur kaynağıydı. Sonuçta tıp okumuş istanbullar görmüş bilgili ve sempatikti görünürde. Bense şuan mezuna kalmada master yapıyorum. ilkokul yıllarımda pek bir atraksiyonum yoktu zaten küçük bi ildeydik. Ailem abimin okuma masraflarını bahane eder harçlıklarımdan kısardı. Belkide insanlardan kaçışım böyle başlamıştır. Neyse ortamsız arkadaşlardan uzak birazda kendimi derslere vererek 5 arkadaşımla beraber şehrin en iyi anadolu lisesini kazandım. Ahmet Hakan Erdem Serdar ve Gökçe... Hayatımın taka sardığı zamanlar başlıyordu.