sonraki sabah berbat bir halde duru'yu aradım.

neden diyecektim sadece neden

bir kaç kez çaldı. içimden kapatmayı bile düşündüm ama telefon bir açıldı.
-günaydın( rüzgar'ın sesi) (aklım gitti yine kalbim parça parça oldu)
+aşağılık pislik bana şu yaptığına bak. deyip ağlayarak devam ettim saydırmaya.
-bu arada merakımdan soruyorum. duru'yu nasıl yargılayacaktın. hafızam beni yanıltmıyorsa mert'i bırakıp arkadaşı olan bana aşık olmuştun...
-rüzgar senden nefret ediyorum.(gittikçe ağırlaşıyordu yüküm gözlerim kararıyordu)
+kapatmam lazım. duruyla belki sabah sporu yaparım. hayalgücünü kullan. deyip yüzüme kapattı...

hayatımda ilk defa intihar etmeyi düşündüm. gözlerimi sildim boş ve hissiz şekilde yürümeye başladım.en yakın arkadaşım belki de bir kaç dakika sonra aşık olduğum adamla
yatacaktı. biliyordum ama engelleyecek gücüm yoktu.bu nasıl bir acıdır. umarım kimse yaşamaz... o günden sonra ben hiç bir zaman aynı ben olmadım.
rüzgar sözünü tutmuştu. ruhumu almıştı...