burada hiç biriniz çocuk değilsiniz elbette. hepiniz az çok ayrılık acısı aşk acısı ne demek biliyorsunuz. insanın içi ölüyor. zamanla öfkeniz geçince yerine bir avuç özlem kalıyor.

her şeyiniz hayalleriniz hepsi onunla birlikte gitmiş oluyor.
kırık cam parçaları her gün boğazınızda dolaşıyorsunuz.

onun parfümü burnuma metroda, otobüste, bir yerde geldiğinde her şeyi bırakıp ona gidesim geliyordu.
büyük konuşmuştum. haklıydım da.kendime defalarca bunu hatırlattım.

yağmurlar yağdığında, gök yarılırcasına inlediğinde ben huzura kavuşuyordum.
sanki dünya beni daha iyi anlıyordu.
hava güneşli cıvıl cıvılken herkes el eleyken, evde oturup dışarıyı izlemek beni daha çok öldürüyordu.

kalan son gücümü ondan uzak durmak için kullanıyordum.
bir kaç hafta sonra rüzgar'dan mesaj geldi.