dönemin bitişine doğru hala hafızamdan silemediğim bi olayı yaşamıştım. o gün benim tekrar doğduğum tekrar nefes almanın önemli olduğu bir gündü. yine tek başımaydım okulda. yunus sevgilisiyle dolaşıyor zehra arkadaşlarıyla konuşuyor bense bahçede tek başıma geziyordum.

sigara içmem lazımdı. biraz bahçede oturduktan sonra ve nöbetçi hocalar da gözden kaybolduktan sonra okulun arkasına doğru yürüdüm
sessizlik vardı. okulun arkasında sevgililerin kahkahaları geliyordu. kankalar volta atıyor okulun serserileri ise sigaralarını içip sınıflarına doğru yürüyorlardı.

sigaramı yaktım beyler ilk dalı içtikten sonra bi sigara daha yaktım.
ikinciyi yaktıktan sonra biri geldi.
o kişi beni ben yapan kişiydi
yaşamanın önemini konuşmadan anlatabilen
bi bakışıyla beni susturabilen
gülümsemesiyle beni benden alan bir melekti sanki

zeynep gelmişti yanıma