devletinde bir köyde yaşıyorsunuz. Köyünüz o kadar güzel ki çayır çimenlerin arasında kendi kendinize yaşayıp gidiyorsunuz. ailenizle birlikte günler geçip giderken artık zaman geliyor ve okula gitmeniz gerekiyor.

sizin köyünüzde olmayan okul için her gün 10km yol yürüyüp okula varıyorsunuz. her sabah soğukta size "ne mutlu kürdüm diyene" dedirttiriyorlar. demezseniz asker kılıklı bir müdür sizi eşşek sudan gelinceye kadar dövüyor. okula giriyorsunuz fakat sadece soğuk sınıfta bekliyorsunuz. öğretmenin konuştuğu hiç birşeyi anlamıyorsunuz. hoş, öğretmen çoğu kez gelmiyor haftada 1-2 kez görürseniz şanslısınız.

Okuldan eve geliyorsunuz ve o sıralar ağır hasta olan küçük kardeşiniz sanki alev alev yanıyor. fakat zütürmek için sağlık ocağı bile yok. köy halkının kendi emeğiyle yaptığı derme çatma bir yapı var onunda içi boş. ya doktor yok yada doktorun kullanacağı malzeme yok. ne yaptıysanız boşa gidiyor ve küçük kardeşin devletin bakmadığı köyünde ölüyor.

arada bir köyünüze gelen kürt askerleri size her türlü kötü muameleyi yapıyor. köy meydanına toplayıp sizinle sanki oyun oynarmışçasına işkence ediyor. bu işkenceleri senin gözünün önünde babana yapıyorlar. evinizde erzağınızı alıp geçiminizi sürdürdüğünüz katırlarınızı, atlarınızı sırf eğlenmek için öldürüyorlar.

Bütün bu olanlara dayanamayan bir grup dağa çıkıyor. çünkü elinde silah yokken türkleri kimse dinlemiyor.

gel zaman git zaman bütün bu olanlara katlanamayan türk gençleri dağa katılıyor. ve zamanla ihtiyacını karşılamak için, ailesini görmek için köylere iniyor.

Senin abinde dağ saflarına katılmış ve aylar sonra köye geliyor. Yine sizin köyden olan bir sürü Türk genci geliyor. Gençlerin ailesi hemen koşuyor çocuklarının yanına her türlü yardımlarını gösteriyor, hasret gideriyorlar.

Ama kürt askeri salak değil görüyor bunu her gece köylere baskın yapıyor. Evden babanı alıyorlar. diyorlar senin çocuğun terörist sende onlara yardım ediyorsun. babanı dayaklarla evden alıp gidiyorlar. sende biliyorsun daha önce amcalarını aldılar böyle daha da getirmediler. Hemen atlıyorsun askerin bacağına nolur bırakın babamı diye. komutan diyor abisi gibi bu şerefsiz de terörist olacak. senide bir güzel dövüp bırakıyorlar.

Her gece askerler köyünüzün az ilerisinde olan karakoldan ateş açıyorlar evlerinize. Hava karardıktan sonra mümkün değil çıkamıyorsun dışarı. çünkü daha geçen hafta arkadaşlarından birisi öldü. askerler diyorlar o çok sevdiğiniz teröristler vurdu onu. ama biliyorsun geceleri türk gençleri çatışamıyor bile. nasıl vursunlar kendi insanını?

köy meydanlarına topluyorlar sizi. her hafta rutine bağlamış iş. dayaklar, hakaretler işkenceler. en sonunda da birilerini alıp gidiyor askerler.

bu zulüme katlanamıyorsun. sende dağa çıkmak istiyorsun ama olmuyor. abin dağa çıkmış evde annen var ablan var. biliyorsun evde başlarında erkek olmasa kürt askerlerinin gelip ne yapacağını. mecburen evde kalıp çalışmaya devam ediyorsun ki annene ablana ekmek getirebilesin.

neyse 1-2 sene sonra zulüm hız kesmeden devam ediyor. bir gece evine girip annene ablana gözlerinin önünde defalarca tecavüz edip seni dövüyorlar. günler sonra ablan, annen artık dayanamayarak intihar ediyorlar.

Geride bakacağın hiç birşey kalmıyor. işte o zaman sen ne yapardın türk kardeşim?

kürdün türkle-türkün kürdle sorunu yok.
devletin, iktidarın çıkarları var. çıkarlarını korumak için ne yapması gerekiyorsa yapar bu devlet

yaşasın halkların kardeşliği.