devam:

allahım nolur saçma bir şey olmasın. bugüne kadar abimle iyi uzak tuttum bugün de bir şey olmasın diye içimden dua ediyordum. ablam izin vermese de ben de çıktım arkalarından.

abim rüzgar'In üstüne yürüdü sokağın tam ortasında.
abiii, rüzgaar diye koşuyordum ki mert tuttu beni. susamlı bırak hak ediyor.

ve ilk defa rüzgar'dan nefretin ötesinde soğudum.
ona doğru yürüyen ama henüz vurmamış abimin bileğinden tutup karşı barın dışardaki masalarından birine yapıştırdı. ben artık çığlık atınca ablamlar da çıktı. (o salaklar cidden sadece konuşacaklarını düşünmüşler)

o sırada mert beni bırakıp koştu. rüzgar'ı itti.
araya esnaf girdi...

abim sinirden köpürüyordu. gururu da kırılmıştı.
rüzgar tamam ama o benim abimdi.her şeyin içine etmişti rüzgar.
(değişmez değişemez böylesi)

rüzgar fazlaca sakindi. abim küfürler ediyordu. ağza alınmayacak.
rüzgar o sırada mert'e dönerek sen biraz daha sopa istiyorsun dedi...
mert bir şey demedi.
çünkü o an anladım.
benim hayatımda yanlış olan insanları tahrik eden kavgaya gürültüye sebep veren korkutan rüzgar'dı.
kendime itiraf etim. mert cevap vermedi çünkü rüzgar sosyopatın tekiydi.