devam:

abim de bozuldu o hediyeye ama nasıl olduysa bir şey demedi.
sanırım ablamın doğum günüydü diye.

mert nedense rüzgar'a yüklenmeye çalıştı orada. kalabalık içinde onu yenip küçük düşürmek istiyordu.. tüm gerginlik de buradan oldu zaten.

mert: eskiden de böyleydi. rüzgar ön planda olmayı hep sever (topluluğa doğru gülümseyerek)

rüzgar: eskiden de böyleydi hep onu geçişimi izler.
abim: kişilik önemli şey tabi...

ablamın arkadaşları durumu çaktı. ölüm sessizliği oldu. kimseden çıt çıkmıyordu.

rüzgar şöyle dönüp bir abime baktı.
sonra bana bakıp hadi kalkalım dedi.

abim:nereye pardon ablasının doğum günü.
ablam: yok canım sorun değil oturdu zaten bayağı.(ortalığı soğutmaya çalışıyor)

mert: kişilik demişken. rüzgar'da pek yoktur.

içim gıcıklandı o an.rüzgar haklıydı. insanların her zaman bir günah keçisine ihtiyacı olmuştur... rüzgar bana verdiği sözü mü tutuyordu cidden değişmiş miydi?

derken iki ihtimali de eleyerek.

rüzgar: dışarı gelsene senle biraz konuşalım (abime) (off ki ne off)
abim:konuşalım bakalım.
ben:rüzgar bak beni seviyosa... dememe kalmadı sandalyeyi çekip çıktı.

arkalarından abimden cesaret alan mert de çıktı.