*
-siz bekleyin burda. ben işlemleri yapayım geleyim. dedim
-tamam gitmeyiz bi yere. dedi ablam.
tebessüm ederek çıktım odadan. danışmaya gittim. ablamın zaten kaydı olduğu için bu sefer uzatmadılar. sigorta prim farkı gibi az bi ücret ödeyerek döndüm tekrar ablamın yanına.
içeri girdiğimde eylül kendi ceketini ablama vermişti.
ben de benim çeketi çıkartıp eylül'e verdiysem de almadı eylül.
-ben giymem onu. dedi gülerek.
zaten direk arabaya binip eve gideceğimiz için ısrar etmedim ben de.
odadan çıkmıştık.
ben hemşireye bizim doktoru sordum giderken ama
-ameliyata girdi acil, yarın görüşebilirsiniz ama, sabah 9'da burda olur. dedi.
-eyvallah. diyerek kapıya doğru yürüdük.
emrah anahtarı geri getirmişti ama arabanın nerde olduğunu bilmiyordum.
-siz bekleyin ben arabayı getireyim. diyerek çıktım dışarı.
otoparka gittim direk.
benim sarı şahini bulmam uzun sürmedi.
arabaya binerek geldim tekrar kapıya.
beni görünce ablam ve eylül çıktılar içerden.
koşarak arka kapıyı açtım ve ikisi de arkaya bindiler.
ben de şoför koltuğuma binerek çalıştırdım arabayı. eve gidiyorduk direk.
yolda muhabbet olsun da ablamın kafası dağılsın biraz diyerek
-eniştem geliyor yarın, gözün aydın. dedim
-söylemediniz di mi bi şey. dedi
-yok abla, kendi geliyor, seni özlemiş. dedim
dikiz aynasından gördüğüme göre gülerek karşılık verdi ablam.
eve varmıştık.
bahçe kapısının dibine park ettim arabayı.
yerimden fırlayarak arabanın kapısını açtım.
önce eylül sonra ablam indi arabadan.
-evin anahtarı yok. dedi ablam.
"sıçtık" dedim içimden ve sonra ekledi ablam.
-aysel'i arar mısın ömer, onda var anahtar. dedi
aysel'in ablamı nasıl bulduğu şimdi anlaşılıyordu.
aysel'i arayarak geldiğimizi söyledim. gidip aysel'i alacaktım ama "yok yok çıktım bile ben" dediği için ısrar etmedim. 2 dk bile sürmedi aysel'in gelmesi.
elindeki anahtarı sallayarak girdi bahçe kapısından.
bize selam verdikten sonra ablamı bekletmemek için direk açtı kapıyı.
önden eylül'ün kolunda ablam girdi içeri.
ardından aysel ve ben.
aysel ve eylül direk odaya soktular ablamı.
ben salona oturdum.
ablamın üstünü değiştirip çıktılar beraber dışarı.
ablamı 3 lü koltuğa yatırdık.
aysel de ablamı sorduktan sonra ben merak ettiğim o soruyu sordum ablama.
-abla bi şey sorucam. dedim
-sor bakalım. dedi
-ambulans'ı kimin çağırdını sen de bilmiyorsun di mi. dedim
-salak mıyım bunu bilmicek. dedi
-kim çağırdı. dedim merakla.
-tabi ki de ben çağırdım. dedi
aysel de ben de meraklı gözlerle ablama bakıyorduk hala.
-çok zamanım olmadığını hissettim, çok kan akıyordu, gözüm karardı. sizi arayıp vakit kaybetmeden ambulansı aradım. dedi