aç karnımı bir güzel doyurdu karım, sağolsun. bulaşıkları yıkarken onun o güpgüzel zütünü seyretmekten kendimi alamadım. yanına sokuldum ve arkadan sürttürmeye başladım.

biricik karım: şimdi olmaz, nurullahsu.

nurullahsu: ama ne zaman olacak? yeter artık.

biricik karım: sadece şimdi olmaz, tamam mı? hadi. yarın iş var, yatsan iyi olur.

yatağa girdim. yorulmuş olduğum için güzelce uyudum. karım da benimle beraberdi, onu çok seviyorum. gece 3 gibi uyanmışım. bir baktım karım yok. dedim herhalde uyku tutmadı, televizyon izliyor. ben hiç salona gidip onu rahatsız etmeyerek su içmeye gittim mutfağa. suyumu içtim dönerken bir kahkaha sesi duydum, salona doğru yaklaştım. salondaki ev telefonu ile karım birisi ile konuşuyordu ve sohbet aynı şöyle. karşıdakinin ne dediğini anlamıyordum ama karımın söylediklerini harfiyen yazıyorum.

biricik karım: ya hayır! nurullahsu var evde.

karşıdaki kişi: ...

biricik karım: nasıl bunu diyebildin ki şimdi? onu ne kadar mahveder bu, biliyor musun? hem buse var. olmaz.

karşıdaki kişi: ...

biricik karım: ahaha! tamam. o çalışmaya gidecek bu sabah, saat iki gibi gel. tamam? hadi, öptüm canım.

bunu dedikten sonra, telefonu kapattıktan sonra hemen yatağa koştum ve uyuyor numarası yaptım. sevgili karım muhtemelen bir komşusunu kahve içmeye çağırdı, ondan şüphelenmiyorum çünkü onu çok seviyorum.