sonraki bir kaç gün rüzgarı hiç görmedim.
öfkem ve haklılığım yavaştan özleme ve pişmanlığa dönüyordu.

her akşam sapık gibi kızın twitter'ına bakıyor paylaştığı şarkıların çevirisinden rüzgar'a bir gönderme olup olmadığını anlamaya çalışıyordum.

tam anlamıyla sıkışmıştım.

o bir kaç gün sonra okulun kapısından ben ve kızlar girmek üzereydik ki rüzgarı gördüm.
öyle bir havayla indi ki arabadan pekekent bir süre bakakaldım.
siyah v yaka tşört, üzerine dar kesim siyah deri ceket.

kulağımda direk şu çaldı o anda; https://youtu.be/pta-gf6JaHQ?t=48

duru hadi gidelim deyip kolumdan tuttu.
+çok yakışıklı gavurun doğurduğu dedim.
-kızım bırak barışmışlar işte eskisiyle aramadı sormadı seni.
+barışmamışlardır yok. cem yılmaz gösterisindeki (yok lan uçağı da yoktur) yüz ifadesindeyim yine *

öyle mallaştım bir süre. konuşmaya karar verdm.
her şeyi bırak özlemiştim.
ama onurlu davranıcaktım. herkesin içinde sert konuştuğum için özür dileyecektim.
dön demeyecektim ya da kızla olan durumu sormayacaktım.