çok başka şeylerdir, buda benim hikayem... dinlerseniz.

Kısa bir özet geçmek gerekirse bölük pörçük bir hayatım oldu çocukluğumdan beri, hani kaderimi gibeyim falan filan diye isyan ediyorsunuz ya, bunları okuduktan sonra belkide halinize şükür edeceksiniz...
Bölük pörçük hayatım oldu derken ben 2 yaşımdayken annem babam ayrıldı ve annem gitti babamın eline kaldım babamda çalıştığı için benimle hiç ilgilenemedi, babannem büyüttü kısmen beni. Babam dikiş tutturamayan bir insandı sürekli oradan oraya taşınır dururduk icra gelmesin eve diye, hiç bir zaman sokak hayatım olmadı çünkü en fazla bir mahallede 6 ay oturuyorduk insanları tam tanımaya başlıyordum taşınıyorduk.
aklım bazı şeylere ermeye başlamıştı 0-10 yaş arasını geçiyorum aptal bir çocuktum çünkü.
annemi soruyordum arada sokağa çıkıyordum akşama kadar sağa sola takılıyordum kuruş harçlık veremiyordu babam bende isteyemiyordum eskiden şok, migros tarzı yerlerde bedava mc donalds kuponları olurdu onlardan alır bir tek öyle eğlenirdik babamla aslında yetiyordu bu bile ta ki 12 yaşıma gelene kadar. Babam tutuklandı gözlerimin önünde tek başıma kalmıştım, çok çaresizdim. daha saftım aslında hiç bir şey bilmiyordum hayata dair ne olacağından bir haber izliyordum aslında hayatımın dıbına koyuluşunu. babam tutuklandıktan sonra ailemde yani var olan ama tanımadığım ailemde herkes beni aramış sözde ama hiç biri bulamamış (2 hafta göztepe çocuk büroda köpek gibi yattım. illaki ulaşmışlardır ama uğraşmak istememişlerdir.) sonra beni bir yurda yerleştirdiler adını vermek istemiyorum. trenler gelip geçiyordu sürekli göztepe çocuk büroda ilk başta sert davranmıştı polisler bana ama sonra çaresiz olduğumu görünce onlarda acımışlardı abim ablam gibi davranıyorlardı.