Final (1)

Bekleyişinden bile bir şeyler olduğunu anladım, düşündüm, bekledim orda onu izledim bir süre. Olanları düşündüm.
Bu kadar tedirgin olması, son günlerde olanlar derken anladım bir şeyler olacaktı.
Koşarak gittim yanına aşkııım dedim sarıldım, sıkı sıkı sarıldım, bir daha sarılamayacakmış gibi, hiçbir tepki vermedi.
Öptüm dudaklarından öpme demedi ama karşılıkta vermedi, ondan sonra bir kez daha sarıldım, kokusunu çektim içime.
Nasılsın dedim, iyiyim dedi. Beni sormadı, bir şeyler konuşmak istiyorum seninle dedi. Mimiklerimle dinliyorum dedim.
Son zamanlarda senden soğuduğumu farkettim, bir kaç gün yürütmeye çalıştım ama olmadı. Ben seni sevmemek senden soğumak istemiyorum.
En azından aramızda saygı olsun, küçük bir sevgi olsun, fakat sevgili olarak devam edemeyecğeimizi düşünüyorum. Ayrılmak istiyorum dedi. Kadıköy'ün soğuğuyla birlikte, denizden gelen rüzgar birleşmişti.
Tir tir titriyordum, bir de üstüne Melis'in bana gerçeklerle attığı tokat, bilmiyorum beynim ne dedi ne yaptı, gözlerimden yaşlar saniyeler içinde döküldü.
Tüm iç organlarımda hissettim o ayrılığı, şaka olmasını diledim ama çok ciddi gözüküyordu.
Neden diye soramadım, gitmek istedi elinden tuttum, gözlerinin dolduğunu farkettim. Benim gözyaşlarım hiç naz yapmıyordu, dökülüyorlardı.
Elleri ellerimden yavaşça kaydı ve gitti. Arkasından izledim sadece izledim, hiçbir şey söylemedim. Söylemedim, arkasından koşmak istedim. Koşamadım.
Yavaş yavaş gözden kaybolduğunda çöktüm olduğum yere, insanların meraklı bakışları arasında hüngür hüngür ağlamaya başladım.
Kayalıklara vuran dalganın hafif sesi geliyordu, hıçkırık seslerimle karışmıştı. Anlamıştım, bu bir ayrılık değildi, bitişti, ayrılıktan sonra bir umut olur.
Bitmişti, ilişkimiz bitmişti, ilişkimiz için bir umut bile yoktu, sadece benim içimde umut kalacaktı biliyordum.
Yavaş yavaş kalktım ayağa, ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Sallana sallana eve doğru yürümeye başladım. Toparlanamıyordum bir türlü, çok uzun bir yürüyüşün ardından evime geldim.
Telefonuma baktım, nolur mesaj atmış olsun, şaka yaptım demiş olsun diye ama yoktu, whatsappta yoktu, whatsappı mı silmişti, yoksa numarasını mı değiştirmişti bilmiyorum.
Yattım yatağıma baktım yine tavana, bir kaç gözyaşım yastığıma geliyordu, kulak bölgemde hissediyordum, aldım telefonu aramakla aramamak arasında o kadar çok kaldım ki.
Aramadım, arayamadım elim gitmedi. Düşündüm, düşündükçe ağladım. Hiçbir şey yoktu, ne yapabileceğim, ne de onu bana döndürebilecek bir şey.

Evlilik hayalimizin temellerini aralıkta atacaktık, nişanlanacaktık, 6 yıl bekleyecektik amk, çocuklarımız olacaktı. Evlilik hayallerimiz Aralıkta bitti.

https://www.youtube.com/watch?v=I-9QO7xQb_s

Gidiyorsun işte bilmediğim uzaklara
Bakarken ardından gitme kal diyemedim

Bu ayrılık birçok şeyi aldı zütürdü benden
Dostlarım sordular o gitti diyemedim
Diyemedim diyemedim diyemedim diyemedim
Bakarken ardından gitme kal diyemedim

Şimdi herşey anlamsız
Yarım kaldı aşkımız
Akarken gözyaşlarım
Deli gibi zamansız
Seviyorum seviyorum seviyorum diyemedim

Gururum engel oldu seviyorum diyemedim
Diyemedim diyemedim diyemedim diyemedim
Bakarken ardından gitme kal diyemedim.