mirindagilin evi köyün biraz dışındaydı ve köye hakim bir bakış açısı vardı şuan tam karşıki tepede küçük ışıklar ve bi topluluk vardı olayları tam anlayamıyordum bu saatlerde burası ıssız ve sakin olurdu köy halkının bu saatte orda ne işi vardı gibi düşünceler içindeyken havada parıl parıl yanarak giden okun bizim eve düşüşünü uzaktan izlemiştim ve bir anda bağırışma sesleri köyüme gözümün önünde delice ok atılıyordu ,yapacak birşeyim yoktu bi kaçkez hamle yaptım ileri doğru ama köy çoktan alev almıştı. evim cayır cayır yanıyor ben ise çaresizdim annemin evden çıkmasını bekliyordum ama annem o evden hiç çıkmadı ve babam evden kaçtığından beri annemin acısı o evi her geçen gün yakmıştı şuan sadece yıllarca bu anı beklemiş gibi evin içinde sessizce öldüğünü düşünüyorum. köye gidemedim bir anda o tepenin arkasından 20-30 kişilik grup köye koşarak gidiyordu oraya gitseydim büyük ihtimalle delik deşik ederlerdi çok profesyonel davranıyorlardı .bu sırada ocaktan çıkan marsilionun hafif topallayarak arka bahçeden kaçmaya çalıştığı gözüme ilişti ,etraf köyün ateşiyle apaydınlıktı ve marsilioyu fark etmeleri çok uzun sürmedi marsilio sırtından yediği okla dümdüz bahçeye serilmişti benimse bu köyde fazla birşeyim kalmamıştı annem sessizce ölmüş marsilio gözümün önünde ölmüştü ve beni fark etmeleri an meselesiydi