Hemofili hastasıyım hocam. Böyle doğunca 10000000-0 yenik başladık tabi. Yalnız büyüdüm ben , hastaneler evim oldu , tekerlekli sandalyelerde uyumaktan yoruldum. Okulda arkadaşlarım tarafından hep dışlandım herkes koşup oynarken iç çekip onları izlerdim. Haftanın 2 günü ayaktaysam 5 günü yatakta geçiriyordum zaten. Kendi babam bile bazen bu hastalığım yüzünden dalga geçerdi benimle. Bakmışlae hastayım , uğraşılacak gibi değil kardeşimi aldırmışlar. Küçücük yaşımda iğnelerden mosmor olan kollarım vardı. Sayısını bile hatırlamıyorum kaç kez hastanede yattım. inanılmaz acılar çektim. Etrafıma hep beni kimse sevmez değer göstermez gözüyle baktım. O geldi bir gün , sanki benim için gelmiş melek gibiydi. Değer verdi bana acılarımı unutturdu. Ama öyle iğrenç yalanlar söyledi ki bana. istemediğim bir çok şey yaşamış. Olsun dedim. Her gün söylediği yalanlarıyla , yaşadıklarıyla acı çektiğimi görünce sessizce , haber vermeden gitti. Şimdi nerede ne yapıyor
bilmiyorum. Tek bildiğim acılarım ilk günki gibi.