*
direk aradım ceyda'yı.
en son görüşmemizde biraz sert yaptığım için bozuktu bana,
-efendim. diyerek açtı telefonu soğuk soğuk.
-ceyda kan grubun ne. dedim
-ne alaka ya. dedi salak salak.
-ceyda kan grubun ne. dedim üstüne bastıra bastıra.
-b rh -. dedi
aranan kan bulunmuştu.
sesimin tonu, elim kolum her şeyim değişmişti.
-ceyda kocaeli devlet hastanesine gelir misin, çok acil, ablam kaza geçirdi. dedim 1 saat durumu anlatmak zorunda kalmayayım. diye.
-gelirim canım gelirim de iyi mi ablan. dedi
-değil ceyda, ama hızlı olursan iyi olacak. dedim ve kapadım telefonu.
ya ceyda gelecekti ya da kan bankasından kan.
hangisi olursa olsun bir an önce olsun diye dua ettim yine yukardakine.
aysel beni teselli edemeyecek kadar kötü durumdaydı.
durmadan ağlıyordu.
aysel'i tutup kendime doğru çektim ve sarıldım.
az önce ağlayan ben değil mişim gibi
-ağlama, ablam düzelecek. dedim
-ya bebek? dedi umutsuzca.
-onun için de dua edicez. dedim
içerden gelecek haberi bekliyorduk.
duruma göre enişteye haber verecektim.
adamın babası yeni vefat etmiş, annesi ölüm döşeğinde.
ve bir de karısının bu halde olduğunu öğrenirse yıkılırdı adam, toparlayamazdı kimse.
bunu bildiğim için sakin davranacaktım.
mantıklı hareket etmek için bekliyordum.
normal şartlarda ceyda'nın en geç yarım saat içinde burda olması gerekiyordu ama onu aradıktan tam 20 dk sonra telefon çaldı.
ceyda arıyordu.
-nerdesiniz. diye sordu.
acil girişinden yerimizi tarif ettim.
5 dk içinde koşarak yanımıza geldi ceyda.
onu görünce ben de hareketlendim.
hiç konuşmadan kolundan tuttuğum gibi doğru hemşirenin yanına zütürdüm.
ameliyathanenin yakınlarında bir odaya aldılar bizi.
ceyda sedyeye uzandı.
hemşire bi kaç soru sordu ceyda'ya ve taktı tüpü ceyda'nın koluna.
hemşire kan alımı bitince geri gelmek üzere çıktı odadan.
odada ben, aysel ve ceyda kalmıştık.
ceyda kendinden beklenmeyecek bi olgunlukla hala bi şey sormamıştı.
-teşekkür ederim. dedim
-ablan iyi mi. diye yanıt verdi.
-bi haber almadık içerden, getirdiğimizde nabzı çok düşüktü, çok kan kaybetmiş. dedim
-umarım iyi olur. dedi
aysel ceyda'yı deli gibi merak etse de hiç bi şey sormamış, konuşmamış imalı bir bakışta bile bulunmamıştı.
o an başta ben ve aysel olmak üzere hepimizin derdi ortaktı.
ilk tüp dolmuştu hemşire odaya geldiğinde.
-kendiniz nasıl hissediyorsunuz. diye sordu ceyda'ya.
-iyiyim. diyerek yerinden doğrulmaya çalıştı ceyda.
yüzü sararmıştı.