*
beynim durmuştu o an.
ne yapacağımı bilemez haldeydim.
kitlenmiştim.
çaresizdim.
aysel, ablamın nabzına bakıyordu boynundan, bileğinden, şakağından...
ama güzel hiç bir şey söylemiyordu.
kahrolan gözlerle bakıyordu hala.
o anı tarif edemem size binler.
şu an bunları yazarken bile gözlerim doluyorsa eğer o korkuyu size anlatmamım tarifi bile yok.
ben o şokla ne kadar zaman geçtiğini bile bilmiyordum.
sadece ablamın solgun suratını uyansın diye iki yana sallıyordum.
-abla... ablaa. diyordum içim yanarak.
sesimi duyurmaya çalışıyordum.
her seferinde biraz daha şiddetli bağırdım.
avazım çıktığı kadar bağırıyordum "abla" diye, ama duymuyordu beni.
aysel beni sakinleştirmeye çalışıyordu başaramayacağını bile bile.
aysel ağlıyordu.
biraz sonra acı acı siren sesi duyuldu.
kapıya ambulans gelmişti.
aysel'in bakışları ambulansı onun çağırmadığını gösteriyordu.
kafamı gibeyim ki o panikle benim de aklıma gelmemişti ambulans çağırmak.
ama neyse ki bi şekilde gelmişti ambulans.
sonra öğreneceğim cevabı sorgulamadım o an.
sağlık görevlileri ellerindeki çantalarla koşarak girdiler içeri.
gelenlerden biri ablamı görünce ambulansa geri döndü sedye getirmek için.
kadın olan sağlık görevlisi önce ablamın nabzına baktı bileğinden,
sonra boynundan almaya çalıştı ve en son kulağını ablamın ağzına doğru yaklaştırdı,
sonra tekrar nabza baktı.
ve en sonunda beni yeniden hayata döndüren, o an benim için dünyalar kadar değerli o bi kaç kelimeyi söyledi.
-nabız çok düşük, solunum var. dedi
yaşadığım mutluluğu size anlatamam lan beyler, o mutluluğu tarif etmeye bildiğim kelimeler yetmez
gözyaşları içinde gülmüştüm o an.
kafamı yukarı kaldırarak "allahım çok şükür" dedim defalarca içimden.
aysel'le göz göze geldik yine.
o da mutlu olmuştu benim gibi. az önceki uyuşuk hareketleri yerini hızlı hareketlere bırakmıştı.
görevlilerden biri
-ne oldu. diye sordu durumu öğrenmek için bana.
ben cevap verecek durumda değildim hala.
gerçi cevap verecek olsam bile ben de aysel de bilmiyorduk ne olduğunu.
aysel girdi araya.
-geldiğimizde böyle bulduk. dedi
-bi rahatsızlığı var mıydı. dedi görevli
-sorunlu bi hamileliği vardı. dedi aysel
ablama oksijen maskesi takıp sedyeye bindirdiler ve ambulansa zütürdüler.
görevliler yine çok hızlı hareket ediyorlardı.
kimsenin bi açıklama yapacak durumu yoktu.
-ablam iyi mi. dedim
-çok kan kaybetmiş, kendi belki dayanır ama bebek için bir şey söyleyemem. dedi görevli ambulansa binerken.
bizden kimseyi beklemeden bastı gaza.
aysel ve ben de benim arabaya binerek yapıştık arkalarına.
kocaeli devlet hastanesine gidiyorduk yine.