*
arabayı durağın önüne koyup çardağa geçtim.
mevsim kıştı ama yazdan kalma bir hava vardı.
yalancı güneş pek ısıtmasa da insanın keyfini yerine getiriyordu.
rüstem abi'ye selam vererek oturdum yanına.
-aleykümselam. dedi
bi süre konuşmadık ama bi şeyler sormaya çalıştığı her halinden belliydi.
ben farkettim ama hiç bi şey demedim.
tam lafa girecekti ki benim telefon çaldı
heyecanla ekrana baktım.
ablam arıyordu.
-abla hayırdır sabah sabah. diyerek açtım telefonu panikle.
-dur be ömer, sakin ol, müsait misin. dedi
-evet abla, ne için. dedim
-enişteni otogara bırakabilir misin? dedi
-hayırdır abla? dedim
-gelince anlatırım. dedi
sesi normal geldiği için çok da giblememiştim açıkcası
-hadi ben kaçtım abi, bizim enişteyi otogara bırakıcam. dedim
kafasıyla "eyvallah" dedi rüstem abi.
arabaya bindim.
ablamın evine sürdüm arabayı.
bahçe kapısının önüne park ettim.
bahçe kapısından girdim içeri.
kapıyı çaldım.
ablam açtı kapıyı
-hoşgeldin ömer. diyerek.
-hoşbulduk. abla diyerek geçtim içeri.
salona geçerken yatak odasının kapısından gördüm enişteyi, valiz hazırlıyordu içerde.
-hayırdır enişte, yolculuk nereye. dedim neşeyle.
cevap vermedi eniştem.
ablam yanaştı yanıma ve kulağıma eğilerek.
-yengesi vefat etti. dedi ablam üzgün bir ses tonuyla.
kendisini pek tanımazdım, belki ablamın nikahında görmüştüm sadece ama üzülmüştüm yine de.
kafamı tekrar içeri uzatarak
-başın saolsun enişte, üzüldüm. dedim
-saol ömer, allah kalanlara ömür versin. dedi
-yapabileceğim bi şey var mı enişte. dedim
-otogara bıraksan yeter be ömer, eyvallah. dedi
-bırakırım tabi enişte. dedim
küçük çantasının ağzını kapattı eniştem.
ablamla sımsıkı sarıldılar.
-pişt yiğenimi ezeceksiniz be. diye ortamı yumuşatacak bi şaka yapmaya çalıştım ikisini aralayarak.
gülmemişti ama tebessüm etmişti ikisi de.
eniştem ablamla vedalaştıktan sonra çıktık evden.
-enişteyi bırakıp gelicem abla. dedim
-işine bak sen, merak etme beni, çocuk değiliz ya. dedi
geçiştirmek için "he he" der gibi bi hareket yaparak arabaya doğru yürüdüm.
bindik arabaya.
doğru otogarın yolunu tuttuk. evde iyi olan eniştem yol boyunca ağlamıştı neredeyse.
otogara gelmiştik. saat 10'da vardı muğla arabası.
saat 10'a 5 vardı biz bileti aldığımızda.
şans eseri ucun ucuna yetişmiştik.
bileti kestirdikten sonra direk geldik perona.