Kardeş kadınlar şair filan sevmez. Zira kadınlar şiirden zerre anlamaz. Hiçbir kadın anlamaz şiirden, istediği kadar okumuş yazmış olsun.

Bak şimdi gerçek olaydır: internette karşıma bir tez çıkmıştı benim. Mal bi karı, Yeats'in bir şiiri ile alakalı doktora ön çalışması yapmış onu da koymuş internete. Ben şiirden anlamam. Ama okuyunca kabak gibi ortada, şiir gençlikle ilgili, şairin geride kalmış olan gençliğe duyduğu özlemle ilgili.

Şair, gençliği kişileştirip yazmış; ondan bir türlü yakalanamayan bir peri kızı gibi bahsetmiş. Bu gerizekalı karı da, şiiri aşk şiiri zannetmiş. Bir de anlıyormuş gibi tez yazmış hakkında. işte bu kadar da maldır bunlar.

Sen mesela, ne bileyim, birisi organik kimyacıyım derse ona aşık oluyor musun? Hayır, anlamadığımız bir mevzunun uzmanı işte, niye çeksin ki bizi?

Ama şairler, çok hassas ve sanatkar insanlar olarak görülüyorlar; onlara bu imajı verenler de biz erkekleriz. Biz şairleri severiz, çünkü iyi bir kahraman bir parça da şairdir, ozandır; Kanuni'den Köroğluna, Robin Hood'dan Hamlet'e kadar örneği vardır bunun; gerçek hayattan olsun kurgudan olsun.

Karılar, gerçek bir şaire içine sıçtıkları klozet kadar bile saygı göstermezler. Ama bizim kültür şair sevmeyi hassas insan olmanın koşulu saydığı için, kadınlar ne kadar öküz oldukları çakılmasın diye şair sever gibi görünürler. Okudukları şiirlerden bir tak anlamaz bunlar. Benden söylemesi.