*
emrah heyecanla gamze ile birlikte önden önde yürüyordu teknelere doğru.
ben takılı kalmıştım o an.
benim gelmediğimi farketmediler bile.
onlar tekneye bense banka doğru yürüyordum.
deli gibi heyecanlıydım.
yüreğim yerinden çıkacak gibiydi.
bankla aramda 10 metre falan kalmıştı ki kızın telefonu çaldı.
çantasından telefonunu çıkarttı.
-efendim canım. diye açtı telefonu.
ses eylül'ün sesi değildi.
boşuna heyecan yapmıştım.
kıza iyice yaklaştığımda aslında tipinin de eylül'e benzemediğini farkettim.
"kafayı mı yiyorum lan acaba" diye geçirdim içimden.
ya da belkide orda eylül'ü görmek istediğim için öyle sanmıştım o an
boynumu bükerek hızlı adımlarla teknelere doğru yürümeye başlamıştım.
emrah da benim yokluğumu farketmiş ve durmuştu.
bana doğru bakıyorlardı ikisi de.
-ne oldu. diye sordu emrah.
-bi şeye baktım abi. diye geçiştirdim.
emrah da uzatmadı.
yürümeye devam ettik.
iskelenin en sonundanki balıkcı teknesine girdik.
güzel bi masaya oturduk.
-özlemişim deniz havasını. diyerek derince içine çekti havayı gamze.
-madem denizi ve balığı bu kadar çok seviyorsun geliriz sık sık. dedi emrah.
gamze sevinçle tebessüm etti.
3'ümüz de çipura söyledik.
ortaya mis gibi bir de yeşillik salatası.
rokalar havalarda uçuşuyor.
-aslında bi de rakı mı söylesek. dedi emrah ortamı yoklayarak.
-bizim kayıkta var, gidip alıp geleyim mi. dedim gülerek.
-sizin kayığınızda mı var. dedi gamze.
-var tabi, bak şurda. diyerek elimle bizim kayığı gösterdim camdan.
-açılıyor musunuz onla. dedi
-yok biz daha çok kıyıda takılıyoruz. dedim gülerek.
yalan söylediğim için emrah "uzatma" diyen bakışlarla hafiften sinirlenerek baktı bana.
-iyiymiş. diye karşılık verdi gamze.
hem balığımızı yiyor hem de muhabbetimizi ediyorduk.
benim aklımda sürekli eylül ve attığı son mesaj vardı ama emrah'ın hatrı için elimden geldiğince gülmeye çalışıyor,
onları da öyle mutlu gördükçe zorlanmadan da gülüyordum zaten.
ama içimde hala kocaman bi boşluk vardı.
"ya eylül dönmezse, o zaman ne tak yicen ömer" diye söyleniyordum ara sıra içimden.
yemeğimiz bitmiş üzerine çayımızı da içmiştik.
genel olarak keyfimiz yerindeydi.
saat 9'a geliyordu.
gamze bi şey dememişti ama emrah bundan sonraki muhtemel çıkmalarımızı riske atmamak adına
-kalkalım mı artık, cemil usta'yı kızdırmayalım. dedi
-olur. dedi gamze.
hesabı masaya isteyip emrah, gamze ve benim ortak olacağımız "ben ödiyeceğim, sen ödeyeceksin" kavgasına girmemek için kasaya doğru ayaklandım ben.
önce gamze sonra da emrah geçti önüme.
önce gamze'yi egale etmek gerekiyordu.