*
heyecanla açtım mesajı.
"ömer. ben de zor zamanlar geçiriyorum. yanında olmayı çok isterdim ama dedim ya yanındayken çözemeyeceğim problemlerim var. aklın bende kalmasın. iyi olacağım. neler yaşadığını bilmiyorum ve ben yokken yaşadığın her şeyi bilmek istiyorum. bi defter al eline ve yaz. neler hissettiğini, neler yaşadığını yaz. yaz ki geldiğimde beraber okuyalım, yaz ki okudukça ders alalım bir daha hiç ayrılmayalım, yaz ki eğer dönemezsem o güzel günleri unutmayalım... " yazıyordu.
mesajın sonuna doğru elim ayağım titreyeme başlamıştı.
"eğer dönemezsem... " yazıyordu.
o nerden çıkmıştı şimdi amk.
ve bana ne olmuştu.
nasıl bi mesajla bu kadar çabuk gözlerim dolmuştu.
mesajı 2 defa daha okudum yavaş yavaş.
iyice sindirmiştim.
"döndüğünde beraber okuyacaksak yazarım ancak, aksi halde ben seni zaten unutmayacağım... " diye cevapladım mesajı.
1 dk bile sürmemişti ki cevap geldi
"yaz ömer, yaz... " diyordu mesaj.
bu "döneceğim demek mi oluyordu" diye sorguladım kendi içimde.
o an öyle olduğuna karar verdim ve bi anlık da olsa tebessüm ettim.
mesaja cevap yazmamıştım ama dediğini yapacaktım.
o yokken yaptığım, yaşadığım her şeyi yazacaktım.
saay 6'ya 10 vardı.
daha fazla geç kalmamam gerekiyordu.
çalıştırdım arabayı.
hızlıca sürdüm cemil oto'ya.
vardığımda 6'yı 10 geçiyordu.
çok da geç kalmamıştım.
ben geldiğimde emrah üzerini çoktan değiştirmişti.
cemil usta dükkandaki arabayla uğraşıyor, gamze de uzaktan onu izliyordu.
benim geldiğimi gören cemil usta
-hoşgeldin evlat. diyerek bıraktı elindeki işi.
-hoşbulduk usta. dedim
emrah da içerden ceketini alıp geldi direk.
-nereye gideceksiniz. diye sordu cemil usta.
benim en ufak bi fikrim yoktu.
-usta bi dolanırız, bi yemek yeriz, gamze'yi izmit'i gezdiririz biraz işte, öğrensin memleketini. dedi emrah gülerek.
-iyi hadi bakalım, dikkat edin, geç kalmayın. dedi
-gamze bize emanet, sen hiç merak etme usta. dedim
-yok merak etmem de siz yine de geç kalmayın. dedi cemil usta.
-eyvallah. dedim ve bindik arabaya.
emrah öne gamze de arkaya oturdu.
-nereye gidelim. diye bu sefer ben sordum.
-acıktın mı. diyerek gamze'ye döndü emrah.
-çok değil ama yiyelim derseniz yerim. dedi gamze.
-ben de aynı durumdayım. diye cevap verdim ben de.
-iyi o zaman önce bi çarşıya gidelim, büyük parkın oralarda bi şeyler içelim, üşürsek de Real'e geçeriz. dedi emrah.
-tamamdır. diyerek sürdüm arabayı.
büyük parkın oraya gelmiştik.
arabayı güzel bi yere park ettim ve indik arabadan.
cafelerden birine oturduk.
içerde odun sobası yanıyordu. mis gibi sıcacıktı.