Düşününce onun affettiği konuyla kendi affettiğim konuyu yan yana koydum ve kıyasladım, açık ara benim yaptığım pislik önde gidiyordu ve o affetmişti.

Kabul ediyorum tamam seni affedicem dedim. Sevinir gibi oldu, ama bir şartım var dedim. Heyecanla ne diye bakarken satranç oynayacağız beni yenersen kabul dedim. Şaşkın şaşkın bakıyordu bana, amacım çok farklıydı burdaki, o yaşıma kadar satrançta yenilmemiştim ama oynamamız lazımdı. Yenemezsem dedi, olmaz dedim. Ya şimdi ne alaka hikayeci diyerek kızdı, şartım bu dedim. Tamam ama bilmiyorum ki dedi. Öğrenirsin yarın oynarız dedim. itiraz etse bile değiştiremedi fikrimi.

Bıraktım evine, akşam yokum dedi. Neden dedim satranç öğreneceğim dedi, güldüm, beni bu yaşıma kadar yenen olmadı dedim. Aslında ilk yenen o olacaktı, ulan neden uzatıyorsun o zaman konuyu diyenlerinizi duymuş gibiyim, beyler ben bu kızı hemen kabul edemezdim. Beni kaybetme korkusuyla satranç oynacaktı ve acemiydi, bol bol düşünecekti, bu da demekti ki sessizce saatlerce ona bakma şansına sahip olacaktım. Bu sırada aramızda ki soğuklukta gidecekti.