selma ablanın dedikleri hayatımı gibmeye yetmişti ama selma ablaya kızamazdım, dost acı söylerdi. içimde büyük bir karamsarlık oluştu. hani güneşli tertemiz bir hava vardır dışarıda da, herkes gülüp eğlenirken senin bir gib yapasın gelmez ya aynen öyle hissediyordum amk. buzu çıkartıp selma ablanın yanına gittim tekrar.

-peki abla saklasam hiç ayşeye söylemesem bunları ?

-nereye kadar saklıcan ? kafan çalışmıyor mu amk. geçmişin senle birlikte gelmeye devam edecek. geçmişin seni bırakacak mı sanıyorsun. hem kızla evlenecen sanki yarrama bak.

-evlen desin şu saniye evlenirim abla.

-lan gibtir git kolay mı öyle. kız daha okulunu bitirmemiş. neler gelip neler geçecek. bende senin yaşındayken ne hayaller kuruyordum amk. ola ola huur olduk.

selma abla böyle deyince ben kendimi tutamayıp gülmeye başladım. selma abla gülme falan diye çıkışsada o da daha fazla dayanamadı ve gülüşmelerimiz bütün odanın kötü havasını dağıttı. özlemiştim selma ablayı. yerimden kalkıp tekrar sarıldım. pek böyle duygusallıkları sevmiyor gerçi. bir kaç saniyeden fazla sarılınca ittirip söverdi. yine aynısını yaptı *