Bir cumartesi günü yatıyorum telefonum çaldı baktım kayınpeder arıyor. Esas duruşa geçerek açtım telefonu hikayeci oğlum dedi donuk bir sesle, dedim aha bir şey oldu, şu hastaneye gelir misin dedi, neden diye sormadım, geliyorum hemen dedim, yüzümü bile yıkamadan gittim. Baktım kapıda beni bekliyor. Yarı buruk, buyrun dedim. Gel içeri geçelim dedi, benimle özel bir şey konuşmak istese asla hastanede yapmazdı bunu hepimiz biliyoruz. Belli ki bir şey olmuştu. Devam ettim onunla bi girdim. Melis'in kolu kırılmış. Yağan kara, kaygan olan yere, dünyada ki her şeye küfür ettim, ulan sanki benim kolum kırılmıştı olamazdı böyle bir şey o kadar acı çeker gibi gözüküyordu ki izlemedim geçtim oturdum, elim ayağım titriyor kayınpeder oturdu o gayet rahattı, nasıl bu kadar rahatsınız demedim, huylanır diye ama o benim rahatsız olduğumu anlamış ki sıkma canını geçer dedi. nefes alış verişim bile değişmişti.