Kalkalım mı daha sakin bir ortama geçelim dedim. Kabul etti hesabı istedim kalktık. Ona bir kez daha sarılmak için vermeyeceğim hiçbir şey yoktu. Bir süre konuşmadan yürüdük, eve davet etmedim yanlış anlamasını önlemek için, bir parka gittik. Banka oturduk aramızda boşluk vardı elimi omzuna atmaya çalıştım ama elim sanki kalkmıyordu, en sonunda yaptığımda oda başını omzumda koydu, gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım. Öyle huzurlu hissediyordum ki kendimi, hiçbir şey umrumda değildi, zor olmuştu ama affetmişti beni, benimse yapmam gereken şeyler vardı, bir çok şey vardı. Bir daha hiçbir kızla muhattap olmamak bunlardan biriydi. Gelip silgi istese kafamı çevirip bakmamalıydım, salak bu diyip gitmesine de razı olmalıydım.