sabah oluyordu artık, doğan güneşe karşı yürüyüş yapıyorduk beyler..

Aslında çatışmadan çıkan askerin direkmen dinlenmesi lazım ama bizim yüzbaşının kafa kırık oldupu için ve herhalde tadı damağın da kaldığı için bölge de kalmayı istedi.2 ci günümüz de ölmüş bitmiş bir vaziyette yürüyorduk.. normalde bilincini kaybeden askerler de olur bu çatışma sırasın da yada kendini kaybeden olur ama çok şükür biz de bir şey yoktu pusuya tan biz olduğumuz için de ola bilir. ama pusuya düşen biz olsaydık, böyle olacağını hiç sanmam beyler...

her yer bir birine benziyor sanki her yer dağ taş yabani hayvanlar bizler ve göremediğimiz o oçeler..