bütün vurduklarım hastahanelik oluyor

Arap bizim çocukları devire devire bir şekilde gol atmayı başarıyordu. Bense defansta araptan kurtulan topları ileri doğru tekmeleyip savuruyordum. Arap yine ileri doğru atıldı ve topu kaleye zütürürken bizim ayı Emre Arapa bir girdi pir girdi. ikisi beraber yere kapaklandı. Ufak bir sessizlik...

Arap yerden kalktı. Sanırım emre olacaklardan habersizdi o da bize göre büyük bir hayli büyük olan bedenini yerden kaldırdı. Benim düşüncem Arabın Emreye karışmayacağı yönündeydi. Emre özür dilerim dedi ve güldü.

Tabi bu özür dilerim bizim Arap gibi bir vahşiye çok fazla hareketler. Ne özürü dıbına koduğumun yavuşaaaaaaaaaaa deyip bir tekme çıkardı karnına. Bizim Emre yerlerde.

Hem gel faul yap hemde özür dile yok öyle dıbına koduğumun çocuğu. Kimse bir şey yapmıyordu. Bizim ayı Emre yerde kıvranıyordu. Koşa koşa olay mahaline gittim emreyi kaldırdım. Arap beni hatırlamıyor olacak ki bi laf sokma giriişiminde bulunmadı. Çünkü bana yaptığı hareket ruhumda iz bırakan hareket Arabın gün içinde bütün çocuklara yapabildiği bir hareketti ve yaptığı herkesi tanıması imkansızdı. Bu yüzden kendimi şanslı hissettim. Arap beni hatırlamıyordu...

Maçı bıraktık ve bir ağacın gölgesinde dersle beraber okulun bitmesini beklemekle geçirdik. Herkes Arapın arkasından küfür ediyor Şöyle dövseydik böyle dövseydik diye atıp tutuyordu.

Ama benim Arapla yaşadığım olaydan sonraki yaptığım gözlemler neticesinde ulaştığım sonuç, bu kara lahanaların rakiplere hisstirmeden bir anda saldırmaları yönünde olmuştu. Bu benim onlarla ilgili ilk gözlemimdi ve ilk kuralım.

1) Hissettirmeden bir anda saldıracaksın.