Canınızı sıkmak istemem ama cidden biraz dertleşmeye ihtiyacım var kafayı yemek üzereyim gençler biraz yardım ederseniz sevinicem.
Hayatımın ilk devrelerinde hastalıklı bir bebek olarak doğmuşum. Zdıbında huurun teki doktor bana yanlış teşhis koymuş normalde kronik olmayan hastalığım astım kronikleşmiş.O günleri hayal meyal hatırlıyorum hastanelerden çıkmıyordum 1 günde zütüme rahat 5-6 iğne yiyordum.
7 yaşımda okula gitmeye başladığımda ilk kez top oynamak için sokağa çıkmıştım.O zamanlara kadar zaten evde okuma yazmayı söküp ingilizce öğrenmeye başladım. Ailem hep benimle birlikteydi. Aslında tek varlığım annem ve babamdı.Şu son zamanlarda arkadaş çevrem ve diğer abim dediğim insanların kahpelikleri yüzünden aram açıldı. Babam zaten işini kaybetti kafası karışık kendini yicek bu arada sinirlendiği zamanda bana atar yapıyor benle uğraşıyor beni kısıtlıyor.En sonunda kavga ettik bişey diyemedim amk binine mecbur annemle konuştum ve onlada tartıştık. Yanımda okul arkadaşlarım dahil kimse kalmadı. Saçma saçma saplantılar edinmeye kötü alışkanlıklara başvurur oldum.
içimi boşaltmam gerekiyordu sizide sıktım okuyanlara teşekkürler tekrar bana bi yöntem önermek isterseniz bahtiyar olurum. Ayrıca bu dönemde yazdığım şiirler minik hikayeler var roman yazmayıda planlıyorum. Eğer istek olursa bunları paylaşmaya başlıycam ve yeterli ilgi görürsem romanımı bastırıcam.
Herkese iyi günler diliyor görüşlerinizi bekliyorum.
En Sol Yanımla...