Beyler anne baba memur benim. Emekli oldular ama durumumuz gayet iyi, babam sevdiği için çiftçilik yapar yani maddi sorunumuz olmadığını söyleyebilirim. Geçenlerde yolda yürürken bi kadına rast geldim çöpü karıştırıyordu, biraz daha yaklaştığımda çöpün yanına özenle katlanmış bikaç küçük çocuk eşyası olduğunu gördüm. Kadın tahminimce 65-70 yaşlarına yakındı ve boyu oldukça kısaydı, çöpün içinden bikaç şey daha almaya çalışıyordu. Yaklaşık 1-2 dakika denedi istediği şeyi alamıyordu bir türlü. Yanına yaklaştım istediği şeyi çöpten alıp çıkarırken ağlıyordum beyler. Kadın 65-70 yaşına gelmiş hayatının son demlerinde çöp karıştırmayı hak etmiyordu. Ne için çöpleri karıştırdığını sordum küçük torunum için dedi daha fazla soru soramıyordum beyler kadına cüzdanda ne varsa bakmadan verdim. Öğrenci milletiyiz çok param olmasa bile o akşam bi ekmek yemesine katkıda olduysam ne mutlu bana. Anlatmak istediğim hayat gerçekten çok zor amk kadının hali aklıma geldikçe kötü oluyorum. Bi söz var ne güzel oturmuş amk " Açlık fakirleri doyuramadığımız için değil zenginleri doyuramadığımız için bitmiyor."