ııı dünya savaşını anlatıyorum beyler

Bu sabah gözlerimi açtığımda karşımda yurdumun tavanı değilde gökyüzü duruyordu. Her yer toz dumandı. Kulak zarını patlatacak derecede sesli, ateş saçan bombalar yağıyordu gökyüzünden. Her yerde bir bağrışma, acı inleme , sirenler ve uçakların gökyüzünü delen sesleri vardı. Okulumun yurdunu da bu uçaklar yıkmıştı muhtemelen. Yurt bir enkazdı artık. Etraftaki insanlar enkazdan öğrencileri kurtarmaya çabalıyorlardı. Kurtulanlar ya ağır yaralı ya da ölüydüler. Çok şanslıydım, hafif eziklerle kurtulmuştum. Ayağa zar zor kalkıp arkadaşlarıma baktım, içim acıdı. Ezilen yerlerimin acısında daha çok acıyordu içim. Bi faydam dokunamazdı onlara. Daha ayakta zar zor duruyordum onlara nasıl faydam dokunsun. En iyisi iyileşip öyle yardım etmekti.