Son bir umut olarak haykırarak şöyle dedim :
E'UZU BILLAHIMINEŞŞEYTANIRRACIM
BISMILLAHIRRAHMANIRRAHIM !
Bir süreliğine durulma oldu . Ben fırsat bu fırsat diyip kitabı kaptım ve züt korkusunun verdiği gözü karalık ile kendimi birinci kattan attım .
Hatırlarsanız kitap epey büyüktü .
Kitap yüzünden hedefim olan bahçe duvarına tutunamadım ve yere düştüm . Tabi sen kim senin etrafını yüz kere dönecek hızda cinden kaçmak kim ... Ayağımı bir taşın üstüne düşerken vurmuşum ( tam tarif etmek gerekirse bileğimi ) . Bahçede sürünürken elimde kitap ağzımda Nas kendimi duvara kadar sürükledim .
Ortam boğucuydu . Başım ağrıyordu . Yanımda olduklarını hissetmek için hedef olmaya gerek yoktu .
Bayılıyordum .
Bayılmadan önce sesimi birinin bağırdığını işittim .
Ve ölmeye benzer bir hisle bayıldım .