- Gugu kitap evde ama şunu bil gibseniz oraya girmem .
- Yani girmeye korkuyor musun ?

Aha beyler işte şu soru . Eğer evet dersem mahallede hep anasının kuzusu , çocuk ve kimsenin takılmak istemediği çocuk olacaktım . Hayır desem içeri gireceğim ki bu da beni gerçekten korkutuyor ( dahası ölümüne korkutuyor ) olduğundan yapamayacaktım .

- Evet korkuyorum .
- Iyi o zaman , sen gidebilirsin . Kitabı biz sana getiririz .

Açıkçası bu huurya güvenim yoktu . Ama zaten korkak olmuştum birde cimri olamazdım .

- Tamam mahalleye çabuk gelin .
- Tamam amk yemedik kitabını .

Pişmanlık duygusu içinde eve doğru yola koyulmuştum . Yakın geleceği gözümün önüne getirebiliyordum . Herkes ben yanına gelince " özel konuşacak " ve beni yanından kovacak , ekşınlara beni dahil etmeyecekti .

Ağlayacaktım , ama ağlayamazdım . Ağlarsam sulu göz olacaktım . Sahiden önceden küçük olmak ne zordu ...