Panpa zaten her şeyin temeli hız. Şu an biz ve bilinen maddenin tümü zaman akarken mekan da yer değiştiriyoruz. Bizim için zaman kavrdıbının temelini oluşturan ışık hızını geçtiğimizde işler değişiyo. Bu sefer mekan akarken zaman da hareket etmeye başlıyoruz. Teori de bu hareket eksi yönde (geçmişe doğru) olabilir ama pratikte imkansız çünkü madde formundan çıkıp enerji formuna geçmemiz gerekir. Bu da ölmek anldıbına gelir. Maddesellik olmadan, sadece enerji biçimi şeklinde bi yaşam yok. Eğer olsaydı teori de o basketbolcu adamı geçmek için gereken olasılıkları sürekli geçmişe dönerek denerdin fakat her seferin de rakibin de aynısını yapıp yine geçmene izin vermezdi. Yani şu an ki maddesel beden ve zihin yapımızla ( ya da öngördüğümüz kuantum yapılarıyla) rakibini geçmenin tek yolu tecrübe farkı panpa. Yani çalışmak.

Malesef kuantum bile bizim gibi tembeller için çare olamıyor.